De gezonde stad

Een stad is geen stad zonder mensen. Wij maken de stad en wij bepalen de dynamiek. In een stad zoals Rotterdam met meer dan 150 nationaliteiten en bijna een miljoen inwoners, werkenden, dagjesmensen, toeristen en forenzen is dat niet zomaar een stad maar een wereld op zich.

Dat is geen probleem of moeilijkheid, maar een ontzettend bevoorrechte positie voor ons om in te mogen wonen en werken. De mogelijkheden zijn legio, de kansen onuitputbaar en alle mooie mensen bij elkaar maakt Rotterdam een bruisende stad,

De keerzijde van zo'n grote stad is de anonieme armoede. Armoede niet alleen onder mensen zonder werk, maar ook onder de werkende klasse en jongeren.

Mensen die in armoede leven staan voortdurend onder stress en maken hierdoor beslissingen die minder slim zijn. De verleiding is te groot om korte termijnbeslissingen te nemen omdat je keuzes moet maken voor het hier en nu. Je leeft met de dag en morgen zien we wel weer. Zelfs als je de tijd en energie hebt om aan de toekomst te denken dan nog heb je voor vandaag al genoeg aan je hoofd. Eerst maar eens zien of we morgen halen.

Ook hier speelt voeding weer een belangrijke rol. Juist bij deze groep is voorkomen beter dan genezen extra belangrijk. Juist de mensen die minder geld hebben om hun leven op de rit te krijgen is de verleiding om ongezond te leven groter, Sterker nog, het is niet eens een verleiding, maar misleiding. Ongezond is nou eenmaal goedkoper op de korte termijn dan gezond eten. Biologisch geteelde groenten zijn altijd duurder dan hun gangbare soortgenoten, maar doorgaans voedzamer, soms wel met een factor 10.

Minimaal 1 op de 3 Rotterdamse schoolkinderen is te zwaar en tegelijkertijd gaat 1 op de 4 schoolkinderen zonder ontbijt naar school. 

We zijn een ontzettend rijk land maar de armoede op voedselgebied is om voor te schamen. Educatieve tuinen worden weg bezuinigd, groene initiatieven worden gestaakt, boeren worden gepest en consumenten misleid. De problemen zijn zo groot dat het geen private zaak meer is, maar onze collectieve verantwoordelijkheid.

Ik ben dus van mening dat het onze collectieve taak is dat we juist die mensen helpen die het niet zo breed hebben om uit de shit te komen, er uit te blijven en weer te gaan bloeien. Alleen als we voor elkaar staan en gaan kunnen we spreken van een samenleving. Anders is het niet meer dan een bijengeraapte club mensen dat samen op dezelfde vierkante meters leeft. 

Hieronder alvast een aantal punten die mijn aandacht hebben. De bedoeling is om over elk punt apart te schrijven. Blijf dus langskomen op mijn website. Let's stay connected.

Voedselonderwijs

Voedselbeleid

Educatieve tuinen

Natuur- en Milieueducatie

Korte ketens met boeren en voedselproducenten

Voedselafval reduceren