Ik ben geboren en getogen in Rotterdam. Opgegroeid op zuid, gepuberd op west, gewerkt in het centrum en bekend tot ver voorbij de stadsgrenzen.

Ik heb de privilege om veel door en om de stad te bewegen voor mijn werk. Ik observeer al een aantal jaren de stad met het oog op natuur. Met het oog op groen. Eetbaar, functioneel en ecologisch groen. Planten, bomen, bloemen, struiken. Maar ook vogels, vossen, vleermuizen, konijnen, katten, honden, kippen en schaapskuddes.

Rotterdam heeft een verleden van een zware industrie, noeste arbeid, steeds bouwen en vernieuwen. Rotterdam wordt steeds meer een stad van prettig wonen, lekker leven en genieten. We krijgen steeds meer dagjesmensen, bezoekers en toeristen. Er komt steeds meer aandacht voor groei en bloei in de stad. Er is steeds meer te doen en te beleven en nooit te voren bruist de stad zo enorm van levendigheid, ondernemerschap en innovatie.

Na 5 jaren van ondernemen en keihard werken komt een tijd van diep reflecteren. Wat ging er goed en juist niet. Veel gedaan. Veel gevallen en steeds opgestaan. Nog meer geleerd en kennis gemaakt. Verbindingen gelegd en een hoop geobserveerd.

Ik heb het voorrecht gehad om veel mensen te leren kennen. Van de Dakkakker tot aan de voedseltuin. Van educatieve tuinen tot nutstuinen. Van stadsboeren tot agrariërs in het buitengebied. Van stadsherders tot boswachters. En van jagers tot ecologen. Samen vormen wij een netwerk van allerlei mensen die met en in de natuur werken. Eetbaar, plukbaar, , oogstbaar, bruikbaar. Allemaal mensen die dag in dag uit zich inzetten voor al het groen in en om de stad.
Mijn groene netwerk bestaat uit betrokken stadsgenoten, pioniers, vakidioten, stadsboeren, inovatievelingen, gamechangers, lokale kleine ondernemers, maar ook wetenschappers, adviseurs, architecten en sociologen. Stuk voor stuk vakidioten die hun nek durven uit te steken voor een mooie stad voor jou en mij. Een stad waarin onze kinderen veilig kunnen spelen, gezond kunnen leven en vooral zichzelf volledig kunnen ontplooien.

Wat opvalt bij ons allemaal, wij hebben niemand maar dan ook niemand uit ons netwerk in de gemeenteraad. En dan bedoel ik niet iemand in de gemeenteraad die ons een warm hart toedraagt. Neen, ik bedoel echt iemand die én onderdeel is van het groene netwerk in en om Rotterdam én in de gemeenteraad zit.

Je hebt groen en groen. cosmetisch groen en ecologisch groen. 

Die eerste is leuk voor de foto, die tweede voor ons allemaal. In Rotterdam hebben we veel groen, maar als we goed inzoomen dan is dat meer voor het oog dan dat het echt een rol speelt. De ecologische waarde van het groen dat we hebben laat vaak te wensen over. Het is te vaak van onderbelicht of een onder geschoven kindje in het groenbeleid in Rotterdam. Dat kan en moet beter. Maar hoe doe je dat in een stad waar niemand met een groen jasje in de gemeenteraad zit?

En daarom heb ik er voor gekozen om een actieve rol te gaan spelen in de gemeente en een gooi te doen naar een plek in de gemeenteraad.

Leuk al die narcissen door de hele stad, maar zonder nectar en/of stuifmeel er in heeft geen enkele bloembezoekende insect er wat aan. En waarom alleen op zichtlocaties en niet overal?
Waarom moeten schaapskuddes zich elk jaar bewijzen en concurreren met hoveniers.

Aan de ene kant hebben we te maken met een gemeente met torenhoge ambities, aan de andere kant weet diezelfde gemeente zelf niet altijd hoe ze de ambities waar moet maken.

Leuk die ambitie om duurzame energie in de stad te stimuleren, maar ondertussen scoren bijna alle EU-landen beter dan ons. 

En dat is niet in eerste instantie onwil, maar wel het onvermogen om je eigen burgers, ondernemers die willen participeren, meedoen en innoveren van dienst te zijn. Niet alleen een gemiste kans maar een grote bron van ergernis en irritatie bij iedereen. Niet in de laatste plaats bij al die hardwerkende ambtenaren die zelf ook steeds tegen beperkingen aanlopen.

Je kan aan de ene kant wel oude dieselauto's uit de stad weren, maar wees dan consequent en doe dat ook voor cruiseschepen.

Bij een groene stad hoort ook groen wonen. Vooral nu de economie goed gaat en iedereen roept dat we moeten bouwen is het juist het moment om hier goed over na te denken. Waar liggen de behoeftes in de stad en wat wil de Rotterdammer eigenlijk? 

Door de snelle groei van alle randgemeentes is de biodiversiteit aan de rand van de stad flink onder druk komen te staan. Dieren zijn genoodzaakt de stad in te trekken en verloren niet alleen hun natuurlijke habitat maar worden ook bedreigd in hun bestaan.  

Het wrange is dat al die kennis om het wel te doen slagen is aanwezig en is voorhanden. Die is er namelijk al bij betrokken partijen. Maar het kan niet verder stromen omdat het tegen muren aan botst. Als er iemand moet innoveren dan is het wel onze gemeente zelf en dan bedoel ik voornamelijk het systeem waarmee gewerkt wordt.

Om dat ongenoegen weg te halen en alle ambities die wij met zijn allen hebben wel te doen slagen is een veranderende houding van de gemeente. Van controleren en bepalen naar faciliteren en ondersteunen. Volgens mij zeg ik niet veel geks als ik zeg dat de gemeente in dienst staat van de burgers en niet andersom. Als er één ding is die ik echt bij iedereen hoor in de stad, dan is het wel dat de gemeente moet denken in mogelijkheden en niet uitgaan van bedreigingen. En één vaste aanspreekpunt per casus die je door de ambtelijke molen gidst.

Hieronder nog een paar punten waar ik speciale aandacht aan ga schenken.

Stadsboswachter(s)

Duurzame energie

Groene daken en muren

Groene oevers

Blijvend groen

Ruimte voor innovatie

Ecologische waarde

Eetbaar en functioneel groen

Bloeiende planten met stuifmeel en/of nectar

Ruimte voor dieren in en met name om de stad (verdrukking)

Groenste haven van de wereld