Wat wespen ons leren over een staatsgreep

Naar aanleiding van de couppoging in Turkije, 15 juli 2016

Rond dit tijdstip van het jaar is een wespennest op zn grootst. In het vroege voorjaar was de koningin uit haar winterslaap ontwaakt en rustig begonnen met het opbouwen van een nieuw nest. Ze doet dit helemaal alleen. Bouwen, eitjes leggen, voeden, verzorgen, verdedigen, voedsel zoeken, verder bouwen, nog meer eitjes leggen enz. De eitjes worden larven, de larven worden poppen en de poppen worden wespen. De jong geboren wespen worden werksters en gaan beginnen met huishoudelijke taken en nemen een deel van het werk vd koningin over. Op den duur is het volk zo groot geworden dat de koningin een dagtaak heeft aan eitjes leggen en dus alle andere taken al zijn overgenomen door de werksters. 

Op dat moment, wanneer het volk op zn grootst is, besluiten er een paar werksters dat het tijd word voor een nieuwe koningin en stoten de oude koningin van haar troon. Een staatsgreep.
Dit zijn de wespen die het minste contact hebben gehad met hun koningin. Die niet van haar verzorging hebben kunnen genieten en misschien wel nooit in contact mee zijn geweest. De loyaliteit ontbreekt en ze kiezen voor zichzelf. Ze kiezen voor een nieuwe koningin die ze zelf opkweken. Een koningin uit hun eigen kring. 

Maar, het volk is gedoemd om uit te sterven. Dit komt doordat de werksters eerst gewend waren om allerlei kleine insecten (muggen, luizen ed) te vangen en aan de larven te voeden. Die larven geven weer een bedankje terug aan de werksters. Een zoete doch verslavende middel. De werksters raken hier aan verslaafd en blijven zo de larven voeden. Omdat er een staatsgreep is gepleegd en er op een gegeven moment geen larf meer is om te verzorgen. Het volk is uitgehold. Beroofd door de coup. Het sterft uit en de werksters moeten hun "zoete spul" ergens anders halen. 

Wat ik hier van leer is;
Zodra je als leider het contact verliest met je achterban. Verlies je ook hun loyaliteit.

Maar ook;
Wiens brood men eet, wiens taal men spreekt. '

Een coup word alleen maar gepleegd door mensen die van andermans brood eten dan de zittende leider. Want het gaat tegen onze natuur in om ons te keren tegen onze voedende hand. 

De redding van het Turkse volk afgelopen nacht was de loyaliteit aan hun leider. Simpelweg omdat hij wel in contact stond. Met zijn vóór- en tegenstanders. Want, als mensen massaal de straat op gaan na de oproep van Erdogan, voor Tanks gaan ligggen, het vliegveld innemen, militairen de wapens ontnemen en zelfs buiten het land voor het Turkse Consulaat hun steun te betuigen, en dat allemaal, heel ordelijk, zonder bloedvergieten, chaos, rellen en zonder wapens, dan hebben we het hier niet alleen maar over een gekozen president. We hebben het hier over de onbetwiste 1e man van Turlijke. Over de leider van het volk. Over de discipline van de bevolking en over hun hoge moraal. Turkije is geen wespennest. Turkije is een Ummah. 

Ps. Het is bijna wespenseizoen, het moment om jou en mij lastig te vallen als we ergens lekker een ijsje zitten te eten of drankje doen op het terras. Ze zijn immers op zoek naar dat zoete goedje. Doe die dieren een plezier en bestel een extra drankje of ijsje.Bewerken